Fanfikowe Fetysze

MałaCzarna · Widmo

Dodałam ten post dawno temu i stwierdzam, że trzeba go troszkę zmienić... W skrócie: lubię ostre BDSM, relację pan-niewolnik, gwałty i ogólnie szeroko pojętą brutalność. (Co dziwne, w normalnym świecie nie akceptuję żadnych form agresji...). Zdecydowanie uwielbiam pejczyki i gadżety erotyczne. I, o ironio, lubię, gdy cała historia kończy się happy-endem.
Poza tym preferuję ściany, łóżka, stoły, podłogi... wszędzie mi odpowiada. ^.^

Ruda · Moderator

Ruffian · Widmo

Moje fanfikowe fetysze? Uwielbiam:
- opowiadania oparte na listach, wszelakiej korespondencji... to mnie kreci jak nie wiem co! ;]
- kiedy długo narasta napięcie, nie od razu wszystko ładnie i pięknie, raz dwa do łóżka i związek na całe życie. Im dlużej jest faza niepewnosci, podchodow, pokonywania trudnosci itd, tym bardziej mi sie podoba
- kiedy zwiazek miedzy bohaterami jest w jakis sposob zakazany i z tego powodu dlugo bronia sie/ukrywaja swoje uczucia
- happy endy Smile

- kiedy sam akt seksualny jest opisany zmyslowo, albo wcale (czyli lepiej, kiedy po prostu gasnie swiatlo i mozna sobie wyobrazic, co robia, niz kiedy napisane jest dokladnie kto kiedy co gdzie wlozyl itd. No chyba, ze autor potrafi to zrobic w sposob, który naprawdę podnosi ciśnienie Wink

)

Poza tym lubie taki detal - długie włosy u bohaterów - z zastrzeżeniem, że to mają być mężczyźni, którzy nie przypominają kobiet.

lon · Feniks

Ruda · Moderator

opowiadacz · Banshee

OK, gwałcenie nogą od stołu, o którym przed chwilą przeczytałam jest jak dla mnie trochę przerażające.
Jeśli chodzi o mój fetysz a fanfikach to zdecydowanie będzie to:
-zapach wanilii, kwiatów wiśni, ewentualnie lawenda
-gdzieś w głębi dyszy jestem romantyczką, więc nie obędzie się bez delikatnych, niewinnych pocałunków,
-jestem też niestety małym i wrednym zboczeńcem, więc ostre sceny erotyczne nie ujdą mej uwadze,
-seks na meblach mnie nie rajcuje, bo zwykle wyobrażam sobie jakie to musi być niewygodne (zresztą właściwie nie muszę sobie wyobrażać, bo swego czasu...), ale podłoga może być jak najbardziej.

Jest tego jeszcze dużo, ale do większości się nie przyznam Smile

Panna Ironia · Gość

opowiadacz · Banshee

Yaodai · Banshee

Ostatnio wpadłam koszmarnie i ostatecznie w tematykę alternatywnych rzeczywistości, podróży w czasie i naprawiania dawnych błędów (produkując masę nowych, całkowicie niemożliwych do przewidzenia, bo czas Lapunowa jest zaskakująco krótki w kazdym przypadku Razz

) .
Uwielbiam czytać i pisać o rozmowach między dwiema wersjami tego samego człowieka (znaczy już nie tego samego, różnice bywają niewiarygodne), kombinowaniu, jak drobna zmiana może doprowadzić do zupełnie innego finału...

Poza tym polityka i knujstwo. Mniejsza o całą resztę, tekst bez drani, którzy usiłują ugrać jak najwięcej dla siebie i którzy nie manipulują całą resztą z łagodnym uśmiechem na twarzy to nie to, co mnie ruszy. I nie, nie mam na myśli Dumbla, on kręcił ciut za mało, jak dla mnie.

(a poza tym, to przeczytałabym absolutnie cokolwiek do Daimosa)

Puma0000100 · Banshee

Albus · Druid

XxXxX

MarMar · Widmo

szinderella · Widmo

Deadly Silence · Widmo

hmmm... fetysze... cholera, nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Very Happy

lubię brutalność i lekką przemoc, ale bez przesady. żeby biedny uke nie zginął podczas takich tortur Razz

delikatne sceny seksu też są fajne. np. gdy dwóch chłopaków w wieku 16-18 lat przeżywa ten pierwszy raz. ta niepewność, delikatność, mmm słodkie to jest. Razz

ściany zawsze mile widziane. xD
nie lubię pozycji ''na jeźdźca'' - seme ma dominować, niezależnie od tego czy scena jest delikatna czy ostra.

PuerAeternus · Widmo

Cóż, chyba pozwolę sobie na przekopiowanie własnej wypowiedzi z forum Mirriel, gdzie naprodukowałam się całkiem pokaźnie w tym względzie. W sumie dotyczy głównie fandomu potterowskiego, ale obejmuje również pozostałe.
Zatem żarliwie poczytuję:
- grindeldore. Wyłączny Słuszny Pairing - moim zdaniem. Pod niemal każdą formą.
- incest. Prawda, nigdy nie odmówię, gdy ktoś spyta czy aprobuję takie związki w fikcji. W zasadzie nie wiem z czego się to bierze, ale szalenie fascynują mnie więzi, jakie mogą wytworzyć między członkami najbliższej rodziny, ich emocjonalna zależność od siebie, stosunek do własnych poczynań. I nie musi być to konieczne dopełnione aktem cielesnym, niekiedy cała spirala nakręcana wyłącznie na płaszczyźnie psychologicznej okazuje się być tak bardzo pełna, iż nie trzeba już do niej fizyczności. Ale nawet jeśli - nie pogardzę. Oczywiście, w fandomie jestem zainteresowana kilkoma poszczególnymi przypadkami, nie ogółem. Pierwszym slashem, jakim się zachwycałam była Seria herbaciana, która - jak wiemy - temat ten eksponowała, może trochę pobocznie, ale jednak. Twincest bliźniaków jest bardzo ciekawy, choć nie zawsze, niektórzy przesadzają w jakąś stronę, idą za bardzo w tragizm albo przeciwnie - parodię. Podoba mi się Lucjusz/Draco, choćby dlatego, iż zawsze chciałam dowiedzieć co czai się za fasadą zimnych, kamiennych murów ich świata. I chętnie sięgam po coś związanego ze stosunkami między młodymi Weasleyami - niekoniecznie Fredem i Georgem.
- teacher/student relationships. Szalenie oklepane w obecnych czasach, ale kiedyś - dreszcz ciekawości przechodził na samą myśl o dobrze skrojonej linii fabularnej tym podobnych utworów. I nie znoszę, kiedy z niemal każdego, biednego uczniaka robi się pospolitego idiotę.
- mentorsy. Ale tylko wtedy, gdy bohaterowie są na mniej więcej tym samym poziomie intelektualnym i emocjonalnym. Mogę do woli czytać o zmaganiach Mistrza z Adeptem - o ile okraszone są cierpkim, trafnym sarkazmem, nigdy niewypowiedzianą rywalizacją. Najlepiej obu stron. Gdzieś majaczy niespełniona wizja dobrego opowiadania z Kronik Wampirów, włączających stosunki między Mariuszem, a Armandem.
- sadyzm/masochizm. Jasne, bo niby czemu nie? Tyle, że bez natrętnej gotyckości, strony biernej o aktywności kłody, strony czynnej o umyśle gumochłona. Nie trzeba ani średniowiecznych zamków, ani chłodnych sal tortur, ani motywu Pana/Niewolnika, by napisać dobry fick o tej tematyce. Poza tym - kto mówił o cielesności? O ile bardziej znęcanie psychiczne bywa interesujące! Do pisania o tym trzeba trochę polotu, by nie przedobrzyć, nie stworzyć czegoś przerysowanego.
- angst, bez patosu, bez samotnej łzy płynącej po policzku, bez horrendalnego dramatu.
- umiarkowane przekleństwa, niezawinione śmierci, uzasadniona przemoc i bystre manipulacje.
- szaleńczą miłością darzę wszelkie opowiadania z epoki. O współczesności przeczytam, a jednak czegoś będzie mi brakowało.
- zależność między Sługą/Panem. W tym momencie automatycznie myślę o Kuroshitsuji, choć wiem, że przecież na tysiąc sposobów można to przedstawić.

Raven_86 · Widmo

Fetysze... Hmm, no nie wiem. Do głowy przychodzą mi tylko dwie sprawy: po pierwsze, nie podoba mi się sparowanie Harry'ego z kimś innym niż Severus i na odwrót (nawet się do takich opowiadań nie dotykam). A po drugie: m-preg. Ostatnio ciągle chcę czytać o facetach z ciążowym brzuszkiem (ciągle wprowadzam ten wątek do swoich opowiadań i musiałam naprawdę się starać, żeby nie wpleść go do swojego ostatniego "dzieła").
Wszelkiego rodzaju udziwnienia (typu incest, zależność pan/sługa itd, itp) nie przeszkadzają mi, ale odrzuca mnie jedna rzecz: zoofilia. Raz trafiłam na takie opowiadanie i nikomu nie polecam

LewGryffindoru · Widmo

O temat dla mnie:)

Mam fanfikowe fetysze a jakże Smile

Pierwszy to bardzo długie męczenie bohatera pieszczotami ( ale zawsze mężczyznę) , nie lubię szybkich akcji w stylu "dwa pocałunki, trzy przesunięcia, seks i koniec"

Drugi to opisy uczuć, doznań męskiego bohatera, opisy szczegółowe bardzo w cenie:)

Trzeci to Omorashi ale tylko w wykonaniu męskim. Mam parę do której mi to pasuje ale nikt tego nie napisał.

ito_shi · Widmo

Ja lubię jak same jest same, a uke to uke, dwóch samców "alfa" u mnie nie przejdzie. Nienawidzę złych zakończeń i jak widzę słowo "angst" to musi być święto jak zaczne czytać takiego fika. Następnie podobają mi się wszelkiego rodzaju "trójkąty romantyczne", PanA jest zazdrosny o Pana B, a Pan C chcę uwieść Pana A. Kręcą mnie niesamowicie sceny zazdrości w wykonaniu same, to jest SEXY! Zazdrosny uke to już nie to samo.

MoriNoMusume · Widmo

ito_shi, u mnie odwrotnie. Nie lubię jak uke w trakcie "owego" leży jak kłoda, a jedyną jego aktywnością jest to, że wydaje z siebie jęki. A jak już przeczytam w opisie, lub zobaczę w mandze: niski, z burzą blond loków i z wielkimi zielonymi/niebieskimi oczętami to dla mnie koniec Sad

Z drugiej strony lubię kiedy seme to typ super męskiego dominatora, najlepiej 190 cm. No i nie lubie numerków w stylu "obrócił go, obsunął spodnie, wsadził, wyciągnął i wyszedł". A mój fetysz: lubię długie włosy u jednego z bohaterów i jakieś zabawy nimi. hehe Very Happy

ma_dziow · Banshee

Ja się nie wypowiadałam w tym temacie?! Aż dziwne...

A mogę odnieść się ogólnie do opowiadań, a nie tylko do fanficków? Trochę się rozpiszę.

Uwielbiam:

- pierwsze i najważniejsze - no niestety styl. Dobry, dopracowany, ale nie nudny. Autor musi mieć to "coś" i drapieżny pazur. Uwielbiam jak piszą faceci, bo te teksty są mocne i nie skupiają się na pierdołach. Nie lubię rozmemłanych bohaterów. W większości wypadków nie muszę patrzeć na nicka czy nazwisko autora, żeby wiedzieć, czy pisał facet czy kobieta.

- tekst musi mieć klimat przez duże K

- niespieszna narracja

- Jeśli mam do wyboru świetnie napisany tekst bez romansu, z hetem i ze slaszem, zawsze wybiorę ten pierwszy.

- męskich bohaterów i męski świat z wódką, papierosami i braterską przyjaźnią lub rywalizacją. Rumuńskich smokerów z Charliem Weasleyem na czele (kto nie czytał na Mirriel "Oswoić smoka", "Pogrzeb i stypa", czy "Dom i świat" Arthura Weasleya ten niestety nie zrozumie). Aurorów ("Auror leżący to auror w kłopotach" - uwielbiam ten cytat - Niewybaczalne, czyli babska historia), rywalizujących szpiegów i śmiertelnych wrogów (amerykański agent Brandon Scofield i agent KGB Wasilij Taleniekov z "Testamentu Matarese'a" Ludluma - nienawiść - sojusz - przyjaźń), przyjaźń, która przetrwa śmierć ("Ty skoczyłeś, a ja zostałem. Ręce miałem pełne Harry'ego, któemu nie mogłem na ten skok pozwolić" - "Za Tobą" W tłumaczeniu manarai.). Żołnierzy.

- motyw jeden za wszystkich i wszyscy za jednego.

- Motywy wydawałoby się nierozerwalnej przyjaźni, któa zostaje wystawiona na próbę bo: wojna/kobieta/kłótnia/powrót po latach/proza życia codziennego/etc

- Opisy - ale nie takie, które wloką się i wloką jak śluz gumochłona i niczemu nie służą. Uwielbiam Rosję i klimaty rosyjskie. Motyw pustej, rozciągającej się po horyzont przestrzeni, ciszy i samotności człowieka. Do dziś moim ulubionym cytatem jest fragment Stepów Akermańskich Mickiewicza - "Jest tak cicho, że słyszałbym głos z Litwy... Jedźmy, nikt nie woła".
I nie tylko Rosja. Afryka z jej bębnami i czarnym sercem. Półwysep Arabski z jego terroryzmem, ropą i wojną, Azja - wszędzie tam, gdzie jest dziko, egzotycznie i niebezpiecznie.

- motyw wiary w Boga, wierzeń, rozczarowań w tym względzie. Lubię motyw Przeznaczenia, pokuty, dawania drugiej szansy, w ogóle - bohater spada na dno i musi się z tego dna podnieść. Czyli ogólnie - dranie i wykolejeńcy losu

- motywy wojny, zagubienia człowieka i jego słabości. Bohater, któy musi walczyć o swoje, bo w życiu nie ma nic za darmo. Motyw końca dotychczasowego świata, radzenia sobie jak najlepiej w nieprzyjaznym otoczeniu.

- motyw wolności, samotnie-przemierzam-świat-możecie-mi-naskoczyć bohatera, nonkonformizm i bezkompromisowość

- lubię niedopowiedzenia. Gdzie wiadomo o co chodzi, ale nie jest to powiedziane otwartym tekstem. Gdzie Severus NIE mówi 1000 razy na minutę "kocham cię", ale czytelnik już wie, o co biega. I ani Snape ani Harry nigdy sobie tego głośno nie powiedzą (lub jakikolwiek inny bohater, z którym mamy do czynienia)

- manipulację - DUŻO manipulacji, intryg, kopania pod sobą dołków, gry pozorów i balansowanie na krawędzi,

- kanon

- Drarry, snarry, grindeldore, parę Remus-Tonks, Severus-Sinistra (niezapomniane "Narzekania zapatrzonej w gwiazdy idiotki"), Ron-Hermiona, Harry-Ginny

- motyw podróży w czasie - ale żeby nie było - DOBRZE NAPISANY - dotychczas znam jeden tekst, który w pełni spełnia moje oczekiwania - to Harry Potter and the Wastelands of Time (kto nie zna, niech mooooocnooo żałuje)

- odniesienia w tekście do literatury, sztuki, znanych motywów etc (Czy ktoś czytał Pana Lodowego Ogrodu Grzędowicza? Ta książka jest tak przesiąknięta malarstwem Bosha, że to aż niewiarygodne)

I... no dobra, niech Wam już będzie Smile

Lubię:
- pierwsze razy
- stół, krzesło, przy ścianie, na podłodze
- szybkie numerki
- ukradkowe spotkania, ostateczne rozstania (ale bez patosu! Tę świadomość, że widzi się daną osobę po raz ostatni, ale trudno, tak musi być, życie toczy toczy się dalej)
- angst
- pełne napięcia sytuacje, kiedy myślimy, że już, już coś się wydarzy, a tu dupa i nic

NIENAWIDZĘ!!!!

- mpregów
- bohaterów emo
- płaszczącego się przed Severusem Harry'ego
- graficznych opisów na 150 stron, kto komu wsadził, co zrobił i na jakie sposoby
- incestów
- patosu
- robienia z Rona debila (ja go uwielbiam)

Znalazłoby się jeszcze dużo, ale bez przesady. A tak w ogóle - to uważam, że Vil zagnieździła się chyba w mojej głowie, bo od Sojuszu po Zambię pisze dokładnie to, co zawsze chciałam przeczytać Smile