Płeć, czyli gdybym mogła wybierać...

Ruda · Moderator

Podobnie jak Aphrodite, miałam być chłopcem. Ojciec traktuje mnie jak drugiego syna (a raczej pierwszego, jestem pierworodna), młody twierdzi, że jestem jego bratem, ekspedientki w sklepie uśmiechają się ze skrępowaniem kiedy słyszą mój głos, bo wcześniej zawsze mówią "proszę pana'. Średnio mi to przeszkadza - włosy obcinam na krótko i ubieram się raczej po męsku, mam też sporo zainteresowań stereotypowo przypisanych mężczyznom (wojsko, gry). Ale.
Ale ja naprawdę lubię bycie kobietą. Męską kobietą. Nie rozumiem na przykład dziewczyn czujących niechęć do swojej kobiecości czy mówiących o sobie w rodzaju męskim (nie mówię tu o faktycznych transach, naturalnie). Gdybym miała związać się z mężczyzną, nie miałabym nic przeciwko temu, żeby on zajmował się dziećmi i domem, podczas gdy ja bym zarabiała na jego utrzymanie.
Ogólnie bardzo imponują mi kobiety realizujące się w działaniach stereotypowo przypisywanych mężczyznom i sama dążę do bycia taką. Uwielbiam też kobiety (i mężczyzn też!), które postrzegają kobiecość inaczej niż przez słabość i seksowność.

W ankiecie zaznaczyłam, że chciałabym zostać mężczyzną "na jakiś czas", ale miałoby to związek głównie z czymś na kształt badania. Mogłabym przekonać się, jak działa męski organizm, żeby potem móc lepiej to opisać. Bo, prawdę powiedziawszy, średnio wierzę w jakieś ogromne różnice między kobiecym i męskim myśleniem i postrzeganiem.

lilyan · Widmo

Bardzo ciekawy temat. Zaznaczyłam:

Mężczyzną, bo byłoby mi prościej w życiu.

Odnosząc się do tego, co napisała Aphrodite muszę wspomnieć o, jakże brutalnie zgwałconej przez kościół, ideologii gender. Także uważam, że dusza nie ma płci, a sama płeć w sobie nie jest czymś co nas określa. Tak samo jak nie robi tego orientacja seksualna.
To nie jest tak, że moje ciało mi się nie podoba. Uważam się za dość atrakcyjną kobietę i czasem lubię założyć spódnice. Jednak częściej stawiam na glany, skórzaną kurtkę i spodnie. W obu wydaniach czuję się dobrze.
Od razu zaznaczę, że swoją wypowiedzią nie mam na celu obrazić nikogo, a osoby transseksualne szanuję i podziwiam. Jednak na razie nie jest możliwa zmiana płci, mam na myśli całkowitą zmianę płci, a nie, bądźmy szczerzy, szereg operacji i kuracji hormonalnych w konsekwencji których i tak prawdziwego męskiego przyrodzenia się nie zdobędzie. Pomimo bólu i szeregu wyrzeczeń nigdy nie byłabym pełnowartościowym mężczyzną i pewnie to jest powód, dla którego nie zdecyduję się na taki krok. Był czas kiedy sporo o tym myślałam i czytałam. Bycie mężczyzną byłoby o tyle dobre, że nikt nie narzucałby mi "kobiecych wzorców", nie musiałabym się bać gwałtu, nie musiałabym słuchać obrzydliwych komentarzy pijanych facetów. Powiedzmy to sobie - bycie kobietą ssie. Nie będę się tu rozpisywać na temat starzenia się czy miesiączkowania. Gdy ktoś mówi o równouprawnieniu, feminizmie, gender - słychać śmiechy "prawdziwych" samców. Kawały o kobietach i kuchni dalej są na topie.
Wiem, że będąc facetem mogłabym sobie pozwolić na więcej. Często mam opory związane ze stereotypowym postrzeganiem kobiet - jestem kobietą, nie wypada mi tego robić.
I może to głupie, może postawię teraz siebie w nieciekawym położeniu, ale uważam, że moje życie seksualne także byłoby znacznie lepsze gdybym miała inne genitalia.

Ruda · Moderator

lilyan, wybacz mi stanowczą odpowiedź na tak osobiste wyznania, ale NIE. Nie musisz bać się gwałtu, tak samo jak nie musisz bać się wpadnięcia pod ciężarówkę, pożarcia przez rekina ani tego, że cegła spadnie Ci na głowę w drewnianym kościele. Owszem, to może się stać. Ale najpewniej się nie stanie i nie ma potrzeby się tego ciągle obawiać. Poza tym, uwaga - mężczyźni też bywają gwałceni. I zapewniam Cię, że w większości przypadków jest to dla nich przeżycie wielokrotnie bardziej bolesne i traumatyczne niż dla kobiet.
Piszesz, że gdybyś była mężczyzną, nikt nie narzucałby Ci "kobiecych wzorców" - narzucano by Ci męskie. Nie mogłabyś płakać, zwierzać się przyjaciółkom, czule opiekować się dziećmi, ba! w niektórych środowiskach krzywo by na Ciebie patrzyli, gdybyś była po prostu zadbana (czy też zadbany). Brzmi jak pierdoły, bez których można się obyć? To napiszę Ci jeszcze jedno - to, że kobiet nie dotyczy tabu wyrażania emocji i opowiadania o swoich przeżyciach sprawia między innymi, że lepiej radzą sobie z traumatycznymi przeżyciami. Takimi jak na przykład wojna.

lilyan · Widmo

Ruda Punk, co do męskich wzorców - raczej się w nie wpisuje. Psychicznie jestem jak najbardziej mężczyzną, chociaż uważam, że takie systematyzowanie jest trochę bez sensu. Zarówno kobiecość jak i męskość ma tyle odcieni ile osób na świecie i tworzenie schematów prowadzi do ograniczeń. Pisząc o "wzorcach kobiecych" miałam na myśli własne doświadczenia związane z gadkami-szmatkami o macierzyństwie, ślubie i o tym, że "kobieta jest kobietą, gdy osiąga spełnienie we własnej roli jaką stworzył dla niej Pan Bóg". Być może nie zabrzmiało to tak jak powinno zabrzmieć, ale to trochę skomplikowane.

Lena Nika · Moderator

Szczerze mówiąc to przeczytanie paru ostatnich postów w tym temacie mnie po prostu zdołowało i tylko Ruda przywraca mi nadzieję, że jednak nie jestem jedyną kobietą na świecie, która jest zadowolona z bycia kobietą i jednocześnie nie postrzega kwestii płci w tak stereotypowych kategoriach.

Ok, może to jest kwestia jakiś osobistych doświadczeń. Rzeczywiście, ja w rodzinie raczej nie spotykałam się z nachalnym narzucaniem mi "roli kobiecej" (nie mówię, że w ogóle, ale powiedzmy, że tragicznie nie było). Ogólnie - tak, dobrze mi jest z tym, że jestem kobietą. Lubię czasem założyć sukienkę lub się umalować. Inna sprawa, że i tak mam cały czas wrażenie, że nawet w kiecce i makijażu jestem mało kobieca (kwestia kompleksów i tego, że mam prawie 180 cm wzrostu, a na dodatek nie jestem "kruszynką"; nie, nie chodzi o to, że jestem gruba - albo tak staram się sobie powtarzać, patrząc na obiektywne wskaźniki - ale po prostu mocno zbudowana), ale to już inna sprawa. Przede wszystkim jednak uważam, że mężczyźni i kobiety różnią się od siebie o wiele mniej, niż to jest powszechnie przyjęte. Wiadomo, różnią się fizycznie, temu ciężko zaprzeczać - i to jest główna różnica. Podobnie jak Ruda, nie wierzę w jakieś duże różnice między "męskim" a "kobiecym" myśleniem, to wszystko po prostu kwestia indywidualnego charakteru. Wystarczy spojrzeć, jak dużo nawet tutaj jest kobiet z "męskim" myśleniem (i nie tylko tutaj, spotkałam takich wiele). I może hej, to nie chodzi o to, że powinnyście być facetami, ale o to, że to po prostu normalne, niezależnie, czy się jest mężczyzną czy kobietą? Dlatego właśnie dołuje mnie takie podejście, bo o ile ciągle optymistycznie wierzę, że podejście społeczeństwa do kwestii płci i ich roli się zmienia i nadal się będzie zmieniało, to mam wrażenie, że to po prostu opóźnia te zmiany.
Ja sama często mam bardziej "męskie" myślenie i średnio mnie interesują "babskie" sprawy, ale nie uważam, że przez to powinnam się urodzić facetem. Jestem jaka jestem, bo taki mam charakter i zainteresowania, mojej osobowości nie określa płeć. A że społeczeństwo często uważa inaczej - cóż, właśnie dlatego powinnyśmy walczyć z takim myśleniem, a nie, jeszcze je powtarzać i dawać sobie narzucać jakieś role.

Tak, wiem, pewnie nie powinnam się tak odnosić do czyiś osobistych wyznać czy odczuć, ale i tak staram się pisać łagodnie. Nie ukrywam, że bardzo mnie irytuje, gdy ktoś próbuje w jakikolwiek sposób sugerować, że skoro jestem kobietą, to powinnam się zachowywać w określony sposób. Z bardziej niedawnych rzeczy - nasza prowadząca od historii medycyny stwierdziła, że uczestniczenie w sekcji musiało być dla dziewczyn bardzo nieprzyjemne, traumatyczne wręcz, i że nie rozumie czemu nas do tego zmuszają. Błąd - ja osobiście bardzo lubię uczestnicznyć w sekcjach, wiążę z patomorfologią swoją przyszłość. Co lepsze, w zakładzie patomorfy jest zdecydowanie więcej kobiet, a na sądówce, gdzie parę razy bywałam na sekcjach, to nawet żadnego faceta nie widziałam. Prócz panów techników, no ale jednak tu rozumiem, że kobieta mogła by mieć czasem problem z chociażby ułożeniem jakiegoś wyjątkowo ciężkiego ciała na stole sekcyjnym xD
No ale przecież, kobiety powinny być och tak bardzo wrażliwe i delikatne, gdzie dla nich taka robota jak krojenie trupów... :/

Aphrodite · Moderator

Lena Nika · Moderator

Straszne jest to, co piszesz. Jakaś dłuższa dyskusja po prostu nie będzie miała sensu, bo widzę, że wychowywałaś się w zupełnie innym środowisku niż ja albo może owo środowisko miało na Ciebie o wiele większy wpływ. Nie potrafię zrozumieć Twojego punktu widzenia, tego, że, jak się wydaje, po prostu się poddałaś i stwierdziłaś, że trudno, skoro jestem kobietą, to powinnam się zachowywać według stereotypów. Nie znam Cię i naprawdę nie chcę Cię oceniać, mogę tylko powiedzieć, że zdecydowanie wolę być sobą.
To, co piszesz o fizyce kwantowej - cóż, ja akurat studiuję i będę pracować w jednym z nielicznych zawodów, które są jednocześnie prestiżowe i bardzo sfeminizowane, więc może dlatego tak bardzo szokują mnie takie słowa. Albo może nawet nie samo to, że ktoś tak powiedział, bo to, że ludzie są głupi, to nic nowego, ale że to aż tak bardzo zaważyło na Twoim życiu.

Albus · Druid

XxXxX

lilyan · Widmo

Przyznam szczerze, że zaczynam żałować, że wzięłam udział w tej dyskusji. Wyraziłam własne zdanie, nie pokazując przy tym pełni uczuć, a także nie grzebiąc we wspomnieniach, przez co być może nie przedstawiłam jasno sytuacji. Jednak widząc moją wypowiedź rozczłonkowaną z dopisanymi komentarzami, które stanowczo mają za zadanie pokazać mi, że nie mam racji, postanowiłam zareagować. Moja wypowiedź nie jest tekstem literackim, któremu potrzeba interpretacji. Wszystkie jesteśmy różne, mamy inne doświadczenia i dorastałyśmy w innych środowiskach. Bardzo się cieszę, że możecie tak swobodnie podchodzić do tematu, ale proszę o nienarzucanie swojego zdania innym. Szanujmy się nawzajem i spróbujmy się zrozumieć zamiast oceniać co w naszych zachowaniach jest nie takie, jak powinno.
Jedynie Aphrodite jawi mi się osobą zdolną do zrozumienia tego, co czuję, za co bardzo Ci dziękuję.

Albus · Druid

XxXxX

lilyan · Widmo

Dobrze, być może źle zareagowałam, mam opinię osoby nadwrażliwej. Po prostu ruszył mnie "kompleks zazdrości o penisa". A także to prawdopodobieństwo gwałtu i tłumaczenie, że to "najpewniej się nie stanie". A skąd pewność, że już się nie stało?
Jeśli kogoś obraziłam, przepraszam, nie miałam tego na celu. To bardzo osobiste sprawy i chyba powinnam zachować je dla siebie.
Pozdrawiam serdecznie Wink

Ruda · Moderator

Oj, się porobiło. Może lepiej byłoby tego nie ciągnąć, ale ponieważ porobiło się częściowo z mojej winy, czuję się w obowiązku zareagować i co nieco rozjaśnić. Mam nadzieję, że nie wyjdę na jeszcze większego buca niż dotychczas, czasem mam problemy z delikatnym wyrażaniem myśli, jeśli nie widzę rozmówcy.

lilyan · Widmo

Ok, dziewczyny, dajmy spokój, bo wchodzimy na grząski grunt. Aż mi głupio, bo rozpętałam niezłą dyskusję, a nie chcę wyjść na jakąś nadwrażliwą gąskę. Mam nadzieję, że przez wcześniejsze wypowiedzi nie będę postrzegana w inny sposób. Czasami brakuje mi po prostu beztroski i odbieram za dużo rzeczy osobiście, a przecież wiadomo jak działają internety ;D Także, zapomnijmy o tym. Nic się nie stało. Dziękuję za zrozumienie.
Pozdrawiam

Havoc · Wilkołak

Zaznaczyłam "Chciałabym wiedzieć jak to jest mieć męskie ciało, ale tylko na krótki czas", choć trafniejszą odpowiedzią byłoby coś w stylu: "Nie do końca czuję się dobrze z tym, kim jestem, ale sądzę, że jako facet czułabym się tylko gorzej". Laughing

Nie wiem, kto wymyślił to, że kobiety powinny nosić obcasy, w każdym razie uważam go za sadystę i mam go centralnie gdzieś - nie noszę ich wcale (choć mama usiłuje mnie na nie nawrócić Razz

). Pod tym względem zazdroszczę facetom - od nich nie wymaga się na pewnych stanowiskach aż tak niewygodnych butów.

Denerwuje mnie również to, że kobiety powinny mieć długie włosy (a przynajmniej jeśli chcą wyglądać "kobieco"). Co za bzdury. Owszem, w jeżyku mało której jest do twarzy (tak samo jak facetom, choć to może tylko moja opinia), ale to nie znaczy, że nie mogą ładnie prezentować się w innych krótszych fryzurach. I tak, wiem, że nie każdy tak sądzi, ale jednak sporo osób - przekonałam się o tym właśnie wtedy, gdy ścięłam włosy.

Kolejną irytującą rzeczą wykreowaną przez lata jest to, że kobiety powinny być gładkie. Czekam na moment, w którym będziemy musiały golić sobie ponad 50% ciała. I nie, nie należę do osób, które mają maszynkę za swojego wroga, bo naoglądałam się tylu reklam, że uważam owłosione nogi i pachy za nieestetyczne, ale naprawdę dziwi mnie to, że w podstawówce włosy były ostatnią rzeczą, na którą zwracało się uwagę, a potem nagle widzieli je wszyscy.

Współczuję facetom ze względu na przymus tłumienia uczuć, a zwłaszcza płaczu. On jest tak obcy w naszej kulturze (nie licząc fragmentów z filmów, ale w nich mają najczęściej "ważny powód", by ronić łzy), że gdy facet przy mnie zapłakał, byłam w szoku. A przecież nie powinnam, w końcu na jego miejscu też nie mogłabym się powstrzymać od łez.

Z bycia kobietą usunęłabym okres (= krwawienie i towarzyszący mu ból + szereg innych objawów) i permanentną możliwość zajścia w ciążę.

Alisese · Świeżynka

Chciałabym wiedzieć jak to jest mieć męskie ciało, ale tylko na krótki czas.

Nie ukrywam, że ciekawym doświadczeniem byłoby tak 'na próbę' stać się kimś odmiennej płci. Na dłuższy czas jednak nie podjęłabym się tego. Może ze strachu, może z przeświadczenia, że nie podołałabym w 'męskiej' roli - nie wiem. Wydaje mi się, że chciałabym stać się na chwilę mężczyzną jedynie po to, by przekonać się, czy słusznie myślę sobie, że mężczyźni mają nieco łatwiej w swym życiu. Nasłuchałam się/naoglądałam tyle stereotypowych sytuacji związanych z płcią, że chciałabym się przekonać, czy naprawdę jest tak, jak niektórzy twierdzą. Poza tym... Może wtedy byłoby mi łatwiej zrozumieć płeć przeciwną? Wink

Sheli · Widmo

Ciesze się że jestem sobą. Jeśli miała bym możliwość wyboru to i tak wybrała bym bycie dziewczyną. Powód ? Eh kocham balet, szkołę baletową, pointy, tutu i paczki ! Uwielbiam to uczucie kiedy delikatny materiał paczki (sukienka baletowa) otula ci ciało ale musi być na tyle "sztywna" żeby zrobić wrażenie na tobie, twojej baletmistrzyni czy choćby na widowni. Bo przecież w zwiewnej sukience nie zobaczą twojej idealnej postawy (chodź zdarzają się balety w takich strojach) ale czy chłopak pasował by na scenie w takim stroju? Pewnie nie, jemu niestety zostają rajstopki i trykocik Wink

Miałam napisać czy czuł by się tak niesamowicie w sukience ale przecież teraz jest wszystko możliwe. W dodatku nie patrzą tak dziwnie jeśli to dziewczyna chodzi do szkoły baletowej , jako chłopak nie wiem czy długo wytrzymała bym wytykanie palcami....
Jestem też wielką romantyczką i ogromnie kocham dawne czasy! Kiedy to kobiety były tymi delikatnymi a panowie dbali o rodziny Smile

Jeśli chodzi o uczucia mogę się po prostu rozpłakać jeśli ktoś mi dopiecze i nie stracę wtedy swojej "męskości" której przecież i tak nie mam Smile

Kocham długie włosy , kokardki i rumieńce na twarzy. Nie chciała bym być facetem Wink