Anegdotki ;)

My-chan · Banshee

Tak czytam twoje anegdotki Kari (nie pokręciłam czego XD) i normalnie z śmiechu nie mogę ^^" rodzinkę to masz niezastąpioną ^^ najpierw numer z kompem, na którym się nielada uśmiałam, a teraz ten jeszcze lepszy ^^ wesoło masz w domku ^^

mistra · Widmo

Kari, cudne masz te anegdotki Very Happy

"A widzisz. Ludzie są różni. Powinnaś się cieszyć, że z nią wszystko w porządku. O, i ma całkiem niezły gust. Był tam jeden taki chłopaczek, za którym ja nawet bym się obejrzał."
Very Happy

U mnie również w domu niezłe rzeczy się dzieją, ale, niestety, oczywiście wszystko zapominam. A też wychodzą czasem takie perełki... Ech. Muszę zacząć to spisywać.

piorunia · MoonMasochist

Kari, umarłam. Twoi rodzice są zabójczy *poproszę mahoniową trumnę* Twoja rozmowa przypomniała mi taką jedną rozmowę z mamą, kilka dni temu.

Można doszukać się dwuznaczności – u mnie to normalne.

INTERESY

Siedzę w swoim pokoju, zawalona książkami. [Swoją drogą jest to kiszka wielkości dwóch metrów na niecałe cztery.] Książki są wszędzie, na biurku, na półkach nad i pod – obok, nawet na telewizorze. A komputer mam włączony, bo na nim mam kilka ściąg z wyborów i ordynacji wyborczej [jakby nie mogli ustalić coś od razu, tylko stale zmieniają]. Jestem już trochę zmęczona.
Nagle do pokoju wpada mama. Energicznie otworzyła drzwi, oczywiście nie pukając. Podskoczyłam, przestraszona. [Chociaż od pół roku na drzwiach mam kartkę z napisem: „NIE PRZESZKADZAĆ! (z wyjątkiem umówionych spotkań) PUKAĆ NA WŁASNE RYZYKO JEŚLI WIDZISZ TEN TEKST, MASZ DOBRY WZROK”, nigdy się do niej nie stosuje. Teraz dodałam drugą: „UCZĘ SIĘ – NIE ZAWRACAĆ GŁOWY. (TEORETYCZNIE)]
Mama: Mam interes…
Ja [z sarkazmem]: No proszę. Teraz jesteś kobietą z jajami.
Mama: Ha ha. Poważnie mówię.
Ja: Poważnie odpowiadam.
Powracam do robienia notatek. Chwila ciszy.
Mama: Potrzebuję tego fletu.
Ja [odwracam głowę i spoglądam na nią niepewnie]: Jakiego fletu?
Mama: A jakie niby są?
Ja: No jest prosty i… jak mu tam. Podłużny? O! Poprzeczny.
Mama [z irytacją]: Normalnego fletowatego fletu.
Ja: Przecież to ty masz interes, to niby skąd mam mieć ten flet?
Mama: No przecież pożyczałaś.
Ja: A po co mi jakiś flet? *spoglądam na matkę. Widzę TEN wzrok i TEN uśmieszek na ustach* O nie! Do tego na pewno bym go nie używała. Daj mi już święty spokój! Ja tu mam do wykucia metodę d’Honta, St. Lague’a i Hare-Niemeyera, a ty mi tu o jakiś interesach i fletach, które mi tu insynuujesz.
Mama: To daj mi go, to już idę.
Ja: A skąd ja ci wytrzasnę flet? Jak ja nawet fujarki nie mam.
Śmiech.
Mama: No przecież pożyczałaś od Majki [imię celowo zmieniłam].
Ja: Pożyczałam, owszem, ale instrument.
Mama: A flet to niby co? Organ?
Ja: Nie, flet to instrument, ale ja pożyczałam gitarę, którą zresztą oddałam.
Mama: Ach, to powiem jej ojcu, że nie masz.
Ja: Jasne, ale zamknij za sobą drzwi, bo się wietrzy.
Pogrążyłam się w książce, zupełnie ignorując matkę. Ale ona stała i wpatrywała się w monitor.
Ja: Chciałaś coś jeszcze?
Mama: Co to jest? *wskazała na monitor*
Ja [dobrze nie patrząc, bo wiedziałam, co tam jest]: Moja ściąga z ordynacji wyborczej.
Mama: Jest dość ciekawa.
Ja: Taa, zależy od punktu widzenia.
Mama: A co to jest LEMON? *zerknęłam ze zgrozą na monitor. Zza okna ściągi wyłaniało się drugie, gdzie otwarty był „Poradnik Yaoi dla trzynastolatek” Karivel. [na poprawę nastroju – dla relaksu]* A Yaoi to jakaś nowa grupa muzyczna? Ostatnio słyszałam nowe rzępolenie. *wyłączyłam zaraz ten plik*
Ja: Lemon to…eee… cytryna. *Moja mama jest katoliczką, więc nie miałam ochoty tłumaczyć, czym, w tym kontekście, jest lemon. Ja jestem ateistką, więc różnice w poglądach są* To taki tekst po angielsku. A to rzępolenie jak mówisz, to była Bjork [piosenka Pluto – jeśli komuś to coś mówi].
Mama: Ale tam było napisane po polsku też.
Ja [niepewnie]: To tłumaczenie. Dla relaksu. Jeszcze coś?
Mama: Coś chciałam, ale zapomniałam.
Ja: To wróć się do kuchni, to ci się przypomni. A przy okazji przynieś mi pepsi, bo zaraz tu zasnę.
Już prawie wyszła, kiedy nagle dostała olśnienia.
Mama: O! Przypomniało mi się. Mam interes…
Ja: Powtarzasz się. Ale mów.
Mama: Pożycz stówę…

Następny raz zamknę drzwi na klucz [tylko najpierw muszę go zrobić].
Dobrze, że nie miałam żadnej nieodpowiedniej tapety.

Pozdrawiam,
piorunia

Kari · Widmo

O Chryste^_^
Moi niby też są wierzący, ale jakoś nam to nie przeszkadza. Znaczy różnice w poglądach. Jakoś tak sobie razem egzystujemy i chwilowo jest niezły kocioł Laughing

Cieszy mnie, że poradnik eee... znalazł sobie praktyczne zastosowanie - po to przecież był napisany Laughing

Chociaż na wizyty rodziców nie jest to najlepszy wygaszacz ekranu - zwłaszcza właśnie ten moment z wielkim napisem LEMON Wink

U mnie póki co spokojnie^^ Pomijając fakt, że kotka imieniem Severus sika do koszyka a śpi w kuwecie, nie dzieje się nic nienormalnego.
Mój ojciec rano wykazał się fantastyczną znajomością Harry'ego Pottera twierdząc, że kotek powinien nazywać się Syriusz jak tamta czarna bestia z HP. Na moje pytanie jakiego gatunku była ta bestia (znaczy się Syriusz) stwierdził po namyśle, że chyba coś w stylu czarnej pantery XD
No jak nic^_^
Cholera, chyba sama sobie ten poradnik poczytam Wink

Już o nim prawie zapomniałam Very Happy

My-chan · Banshee

Karivel czy z Twoim kotem faktycznie wszystko dobrze, czy trochę atmosfera mu się udzieliła ^^ wiesz wesoło masz w domku, może kotek też się zaraził ^^ mój piesek też jest zupełnie normalny, je sobie kamyszki z podwórka i aportuje je ^^ potem w dmoku pełno kamieni i potykam się o nie, ale co tam ważne, że piesek jest spokojny i radosny, że ma zabawę ^^

Misses · Wilkołak

Kot Severus, który jest kobietą, jest ściudny!! *^^* Misses była i patrzyła i tuliła i głaskała Very Happy

Powiem Wam, że to imię do małej pasuje. Ma nieźle nasrane w łepku i tylko czeka na chwilę nieuwagi mojej lub Karivel, aby zlecieć z kanapy XD

mistra · Widmo

Uwaga! Anegdota!
czas akcji: dziś, po spektaklu "Tristian i Izolda"
miejsce akcji: przed Teatrem Współczesnym
bohaterowie: Ja (ja), M. K. (wychowawczyni naszej klasy), Paulina (koleżanka), Andzia (druga koleżanka)
słowo wyjaśnienia: My (TSTowicze), do galowca musimy zakładać eleganckie buty (czyt. nie adidasy, nie glany i nie trampki).

Cykl "Rozmowy z nauczycielem"

M.K: Paulina, czemu założyłaś trampki?

Andzia i Ja(chórem): Bo Paulina ma problem.

Andzia: Bardzo poważny.

Ja: Krew jej leci.

Andzia: Bo Paulina nie umie się golić.

M.K.: Słuchajcie, a spróbujcie się kiedyś się golić nie od dołu, a od góry *demonstruje*

Andzia, Paula, Ja: *wyją ze śmiechu*

Paula (obronnie): Ale ja się umiem golić, tylko teraz o 18.00 sobie przypomniałam, że mam założyć spódnicę.

Andzia (z dumą): A ja o 18.30 i się zacięłam tylko raz!

Ja (wcinając się): A ja od pół roku się nie zacięłam! *triumfuje*

M.K. (do mnie): Co, nie golisz się?

Very Happy

Misses · Wilkołak

Szura · Druid

Hmm... Po obejrzeniu zdjęcia Hyde'a stwierdzam, że wolę ZDECYDOWANIE bardziej mrocznych, złych i MĘSKICH Razz

facetów (czyt. Sev Cool

) Ale muszę przyznać, że takie śłodziutkie cukiereczki też czasami mi się podobają... z tym, że muszą mieć czarne włosy. Wink

Kari · Widmo

Miniaturka z wyjazdu z moją matką nad morze (tak jak się spodziewałam, była to niezła katorga).
Podczas drogi nad morze, ja za kierownicą, matka siedzi obok.
Matka *cicho*: Tak bardzo mnie nienawidzisz?
Ja *niewinnie*: Skąd ten pomysł?
Matka *zerkając na licznik*: Prawie sto trzydzieści. Chcesz mnie zabić, prawda?
Ja: Nie, nie… Gdzie tam… Po prostu chcę być jak najszybciej na miejscu, to wszystko.
Matka *patrząc za okno*: Chcesz mnie zabić. Ale ty zawsze miałaś takie dziwne aspiracje. Namawiałaś mnie, żebym skoczyła z parasolką jak Mary Poppins.
Ja: To chyba ja sama chciałam skoczyć z parasolką.
Matka *po namyśle*: No racja. O, właśnie! To ty nie tyle chcesz mnie zabić, co siebie zabić! A mnie to tak przy okazji! To wszystko przez to Twoje RPG.
Ja *oczy jak spodki*: Na pewno.
Po chwili:
Matka *cicho*: Jak jest diabeł po angielsku?
Ja: Devil?
Matka: A jakoś na „g” jest?
Ja: Nie znam.
Matka: A na „r”?
Ja *po namyśle*: Hm…. Chyba nie… Nie przypominam sobie.
Matka *niepewnie*: A na „p”?
Ja: Nie, też nie znam. A co?
Matka: Nic, nic… nie przejmuj się.
Po pięciu minutach.
Matka: A „Sabat” jak jest?
Ja: Sabath? Chyba. Nie wiem. Co za różnica.
Matka: Ale nie na p, r, albo g?
Ja: No raczej nie. To co, powiesz mi wreszcie o co chodzi?
Matka *szeptem*: Co znaczy skrót RPG?
Ja *z uśmiechem*: Role Playing Games, jak sądzę. Głowy nie dam sobie urwać.
Matka: I to nie ma nic wspólnego z szatanem?
Ja: No nie bardzo. Chociaż… A zresztą, co ja cię będę denerwować. Dla takich jak ty: nie ma.
Dwie godziny później, grając z nudów z skojarzenia podczas jazdy.
Matka *energicznie*: Boczek.
Ja *równie energicznie*: Ryba!
Matka: RPG!
Ja: Szatan!
Matka: Oho! Wiedziałam! Czyli to ma jednak coś wspólnego z szatanem!
Ja: Co ma coś wspólnego z szatanem?
Matka: No RPG! Ja powiedziałam RPG, a ty powiedziałaś szatan! A to gra w skojarzenia!
Ja: No ma dużo wspólnego. Mniej więcej tyle, co ryba i RPG.
Matka *obrażonym tonem*: Czepiasz się. Jeszcze raz. Ja zaczynam. Babcia.
Ja: Ryba.
Matka: RPG!
Ja: Szat…
Matka *przerywając mi*: Nie kończ. To i tak nie ma sensu.Trzecie podejście, dobrze?
Ja: Jasne, zaczynaj.
Matka: Jabłko.
Ja: Robak.
Matka: Tadeusz.
Ja: Bishonen.
Matka *znerwicowanym głosem*: Wiesz, że nie mam pojęcia co to znaczy!
Ja: Wiem. Ale tak bardzo kocham wyprowadzać cię z równowagi… no, kontynuuj.
Matka: Gej.
Ja: Lesbijka.
Matka *niepewnie*: Biseksualista?
Ja *radośnie, machając rękoma, czyli puszczając kierownicę*: Ja! Ja!
Matka *ukrywając twarz w dłoniach*: Oszczędź mi szczegółów dobrze?
Ja: Dobrze, dobrze. No to powiedz to.
Matka: Powiedz co?
Ja *pewnym siebie głosem*: No… że mnie akceptujesz. Powiedz to chodź raz w życiu.
Matka *wojowniczo*: Po moim trupie!
Ja *wciskając gaz, samochód jedzie już nieprzyzwoicie szybko*: Po twoim co?
Matka *patrząc na licznik*: Zmieniłam zdanie. Akceptuję cię każdą, tylko zwolnij.
Ja *radośnie, zwalniając* A widzisz? I co, tak bolało? Te kilka miłych słów?
Matka: Bardzo. Nigdy więcej mnie do tego nie zmuszaj.
Ja: Oj, no wiesz… bycie miłym to świetna sprawa.
Matka: Zaiste, świetna. Zwolnij jeszcze trochę, bo mi się słabo robi, jak na licznik patrzę.
Ja *z uśmiechem*: Kochasz mnie?
Matka: Nie przesadzaj.
Ja *naciskając ponownie gaz*: Kochasz?
Matka *z boleścią*: Bardzo. Całym sercem. Nie chcesz jechać nad morze, prawda?
Ja *szczerze*: Nie.
Matka: Wiesz… ja już też nie.
Ja *z nadzieją*: To co, wracamy?
Matka: Ty chyba żartujesz. Kupiłam sobie nowy kostium kąpielowy. Czego się tak wleczesz?
Ja: Boisz się szybkości.
Matka: Wyprzedziła nad Skoda. Skoda, rozumiesz? Do dechy, co z ciebie za kierowca w ogóle!
Reszta podróży upłynęła w słodkim milczeniu^^

Baldwind · Gość

Karivel, widzisz... To mogła by być jakaś anegdotka, gdyby nie fakt, że napisałaś ją zbyt fabularyzowanie. Kompletnie sztuczny dialog. Jaki byl tego sens?

Kari · Widmo

*Kari pada na kolana i przeprasza*
Wybacz. Jeśli razi to czyjekolwiek oczodoły lub w inny sposób sprawia dyskomfort psychiczny, zaraz to usunę.
To była tylko chwila słabości, że z piekła znów wróciłam do normalnego świata.
Obiecuję poprawę. Nigdy więcej postów w tym dziale Embarassed

Szura · Druid

Almare · Banshee

Kari, Kari... Ty tu nie masz powodu by cokolwiek usuwać.
Anegdotka jak zwykle powalająca Very Happy

.

A ty mój Baldwindzie lepiej się zastanów czy anegdotki podawane ze szczyptą fabularyzowanej narracji nie są o wiele ciekawsze Wink

. Pewnie sam nie raz, opowiadając co śmieszniejsze historie, używałeś swojego talentu do ukazania całego przebiegu wydarzeń w ciekawszej wersji... ~~ Bo prawda jest taka, że cała trudność polega na dobrym przedstawieniu historyjki. Wszystkie zabiegi upiększające, sprowadzają się do zwiększenia zainteresowania odbiorcy tym, co mamy do powiedzenia. Przemyśl to jeszcze raz i może sam zamieść tutaj jakąś anegdotkę.

Baldwind · Gość

Primo- Szura, czy moglabys mi przyblizyc termin lucjuszowate? :/
Segundo- Droga Almare, oczywiscie zdarzalo mi sie przeinaczac pewne rzeczy w roznych historiach z zycia, ale Karviel napisala nie "anegodtke" lecz fabularyzowana historie bazujaca na wlasnych doswiadczeniach. Zapewne wiele zachowan przedstawionych w tekscie powyzej w ogole nie mialo miejsca bytu, a to nie jest zgodne z anegdota. Very Happy

Szura · Druid

Kari · Widmo

To nie była opowieść bazująca. I nie wiem, co skłoniło Cię do takich wniosków. Opowieści bazujące na domowych przyżyciach znajdują się w dziale z fanfiction Wink

A piszę tak, jak opowiadam, podobnym stylem. Tyle że tu nie mogę wymachiwać łapami^^ I muszę całą intonację zastąpić tekstami w gwiazdkach.
Może jestem dziwna, ale nie widzę problemu Rolling Eyes

mira natural · Banshee

Jak dla mnie twoje anegdotki, Kari, bardzo dobrze pasują do tego działu i nie ma co ich przenosić. Zapewniam, że takie wydarzenia są możliwe, mam je na codzień w swoim życiu, tylko zapominam spisać. Poza ty, to chyba właśnie ty jesteś jedną z osób, które najbardziej udzielają się w tym temacie ^^ (i zawsze umiesz mi poprawić humor, nie ma co XD)

mistra · Widmo

"Karivel, widzisz... To mogła by być jakaś anegdotka, gdyby nie fakt, że napisałaś ją zbyt fabularyzowanie."
Zgadzam się. Sama zauważyłam czytając anegdotę, że wiele zachowan jest za bardzo wyidealizowanych i gładziutkich, żeby do siebie pasowało i rozbawiło czytelnika. (Wierzę, że rozumiecie, o co mi chodzi. Jeśli nie, to mogę komuś łopatologicznie wytłumaczyć)
Ale w sumie - co z tego? Jeśli coś jest zabawne, to nie obchodzi mnie czy to się zdarzyło naprawdę, czy ktoś ma talent do koloryzacji. To co napisała Karivel rozśmieszyło mnie, więc nie będę dociekać.

Baldwind · Gość

no to jest jasne i gratuluje duszy poety Karivel Very Happy

mam nadzieje, ze nie jest teraz na mnie zla Very Happy