Półtora roku

nekomimi · Widmo

Po zastanowieniu postanowiłam coś dodać. Bo w końcu nie sztuką wiecznie krytykować - sztuką jest napisać, pozwolić innym wyrazić opinię i przyjąć uwagi czytelników.

Od razu mówię - wiersz podobno jest ciężki, napisany sama nie wiem kiedy.

"Półtora roku"

Tylko cisza mnie ratuje,
Cisza własnych, nieprzespanych nocy.
Cisza, która rozdziera duszę -
Może w końcu zdoła mnie udusić.

Nie mam ja dzisiaj niczego, do czego wzdycham,
Nie mam zabawek ani narkotyku.
Nie mam ja ci tęsknoty za dotykiem innych,
Samotny jestem, samotny pośród tłumu.
Nie ma przy mnie nikogo.

Jak długo mam czekać na pomoc od ciebie?
Jak długo będziesz jeszcze czekać na swój pociąg?
To nie może potrwać dłużej, niż półtora roku -
umrę bez ciebie. Chcesz mnie mieć na sumieniu?

Jestem bestią. Niszczę innych - chcę tego -
Chcę, aby cierpieli. Nie chcę tego, nie potrafię.
Chciałbym powiedzieć że smutno mi dlatego,
Że jestem pusty. Pusta ze mnie lalka. Bez uczuć.
Uczucia przepadły zasłonięte przez miłość.

Jedno jedyne uczucie trzyma mnie przy życiu,
Miłość do siebie samego - nie kocham już ciebie.
Nie kocham już twojego dotyku.
Nie mam ja do ciebie żadnych serca drygów.
Zatem...

Jak długo mam czekać na pomoc od ciebie?
Jak długo będziesz jeszcze czekać na swój pociąg?
To nie może potrwać dłużej, niż połowę roku -
umrę bez ciebie. Chcesz mnie nieć na sumieniu?

Nie było ciebie na stacji, kiedy czekałem -
Pusta poczekalnia moich marzeń i tęsknot za tobą.
Chciałem ciebie. Pragnąłem. Tęskniłem za tobą.
Tęsknisz i ty za mną? Zatęsknij. Już mnie nie ma.

Kiedy to wszystko skończyło się dramatem?
Kiedy postanowiłem skrócić swe cierpienie?
Czy nazwiesz mnie teraz tchórzem? Szaleńcem?
Chciałem, abyś mnie kochał. Nie pokochałeś.
Życie bez ciebie było gorsze od marzeń...

O twojej skórze, twoim dotyku, twoich ustach na moich.
Na moim wszystkim! na powiekach, na ustach, na policzku -
zakochałem się w tobie. Byłem pewien. Pewien uczucia,
byłem nikim dla ciebie. Byłem marionetką.
Dlatego pytam...

Jak długo mam czekać na pomoc od ciebie?
Jak długo będziesz jeszcze czekać na swój pociąg?
Zbyt długo to trwało, zawiódł mnie zegar bez czasu wskazówek -
umarłem bez ciebie. Jednak... Czy będziesz miał mnie na sumieniu?

Chciałbym, abyś cierpiał...
To jedno chociaż mielibyśmy ze sobą wspólnego.

SophieMaundrell · Widmo

Naprawdę piękny wiersz.Prawie się popłakałam czytając go.

nekomimi · Widmo

Naprawdę...? Nie chcę tutaj błyszczeć samouwielbieniem, ale jesteś kolejną osobą która mi powiedziała, że popłakała się czytając mój wiersz.

Chyba mam nie po kolei w głowie, skoro wszyscy przeze mnie płaczą. :3

Jibril · Widmo

nekomimi · Widmo

Och, jak miło! Wiedziałam, że jak go tutaj dodam, to zobaczę, co napisałam źle. Kiczowata... Ha, nie sądzę, aczkolwiek muszę przyznać, że ostatnio wszystkim się wszystko przejadło. I na to rady nie ma, nie poradzę nic, chociaż bardzo bym chciała.

Lubię krytykę. I wbrew temu, co mówią - ona nie jest pozytywna. W pewien sposób potrafi autora zniszczyć, chociaż powiem, że w tym przypadku nieźle się ubawiłam czytając twoją ocenę. Hej, teraz nawet wiem, dlaczego mi się nie podobał już od samego początku! Po prostu źle rozstawiłam pokazywane uczucia, a i nawet w kilku miejscach zupełnie o nich zapomniałam, zaplątałam kilkadziesiąt informacji tak, że nie ma tam żadnego ładu ani składu.

Widocznie długa droga mnie czeka, aby móc pisać chociaż lekko dobre miłosne wiersze (w tych najlepsza nie jestem, bo to nie mój konik, więc super, tutaj z pewnością czegoś się nauczę).

Dodam na koniec, że wiersze należy umieć czytać. Niektóre cytaty przytoczyłaś niepotrzebnie - jeśli nie rozumiałaś, trzeba było wrócić i czytać do skutku. Spróbuję jeszcze nieco podratować to, co stworzyłam - wtedy, kiedy to pisałam, musiało mi zależeć na pozbyciu się jakiegoś przykrego przeżycia i z podmiotu zrobiłam psychopatę. Bo ja lubię psychopatów, taka już jestem. c:

Jibril · Widmo

nekomimi · Widmo

Po pierwsze - niczego ci nie wcisnęłam. Sama to przeczytałaś, za co oczywiście dziękuję, bo mi naprawdę zależy na poprawieniu stylu, lub, stworzeniu go na nowo, bo jak na razie tylko śmiać się z tego można a nie płakać.

Podzieliłam się swoim tekstem z innymi i wcale nie mam o to żalu. Bo jak już wspominałam sama chciałam coś tutaj wstawić, nikt mnie do tego nie zmusił i dobrze, że się jednak nie rozmyśliłam, bo zawsze lepiej kiedy nie tylko moje oczy widzą to, co stworzę, ale i także takie, które będą mi mogły wytknąć moje błędy. Lubię szczerość i nie sądzę, abym miała od niej uciec. Cieszę się, że zmarnowałaś dla mnie chwilkę, chociaż jak pisałaś nie lubisz wierszy. To miło z twojej strony. Naprawdę bardzo miło.

Mam nadzieję, że jak dodam coś po raz kolejny, zdobędę od ciebie chociaż minimalny cień pochwały - jeśli oczywiście taka okazja się nadarzy.

Emo... Precz! Tym bardziej chyba się skłonię do postanowienia poprawy. Dziękuję! c:

Jibril · Widmo

nekomimi · Widmo

Jest niszcząca, jest - dla ludzi, którzy nie chcą jej zrozumieć i uważają, że nie robią żadnych błędów.

Nie mogłam inaczej zareagować! To w końcu naprawdę miłe, kiedy ktoś przeczyta czyiś tekst, a na dodatek napisze, co jest w nim napisane dobrze, a co nie - to daje do myślenia i zakodowałam sobie, że powinnam zawsze pisać dobrze, a nie na 'odczep się'. Spróbuję napisać ten wiersz na nowo. Teraz już wiem, co w nim mogę poprawić. A chęci do poprawy zawsze u mnie są! Bo ja naprawdę bardzo cenię sobie zdanie innych. Może dlatego postanowiłam w końcu się czymś pochwalić? Dzięki temu do czegoś dojdę, będę w stanie pisać lepiej i ciekawiej.

Twoje słowa są, muszę przyznać, naprawdę dla mnie istotne. Zapomniałam o realizmie... Zapomniała o nim osoba, która zawsze w życiu chciała się nim kierować.