Samotność

monttsserat · Widmo

Samotność

Czasem śpiewam do snu -
Samej sobie.
Zagłuszam w ten sposób
krzyki za oknem.
Czasem kaleczę
Sama siebie -
By krew płynąca z ran,
uciszyła wrzaski we mnie.
Czasem płaczę do lustra -
I rozmawiam
Z kobietą, która tam siedzi.
Tak pozbywam się siebie -
Nawet tego,
Co może mógłbyś przywrócić
do życia.

Dałabym ci w zamian
mój krwawiący palec,
byś włożył go do ust.
Pozwoliłabym
spać przy mnie.
I patrzeć
jak ciemną nocą śpiewam
I jak mówię -
Do Ciebie,
nie samej siebie.

13 XII 2007r.

Orlando · Widmo

Siedzę i czytam już chyba trzeci raz Twój wiersz i ciągle nie wiem co napisać.
Przekazałaś emocje – bardzo dobrze, ale dla niektórych odbiorców mogą one być zbyt... „krwawe”. Piszemy nie po to by szokować, lecz by wyrazić siebie. A jeśli właśnie to zrobiłaś, to naprawdę masz poważy problem.
Choć generalnie wiersz mi się podobał, to obawiam się, że o jeszcze nie jest poezja.
To dopiero próba, całkiem niezła, ale musisz dużo pisać. Na przykład jeden, nawet króciutki utwór dziennie.
Pamiętaj że największym atutem poezji jest mówienie nie wprost. Dlatego tak dobrze wyraża emocje i stany, dla których proza nie ma słów. „Aby mnie zrozumieć musiałbyś być we mnie i czuć to co ja czuję” (główne hasło romantyzmu). Gdy jesteś zbyt dołowana zabijasz poezję! Porównania, przenośnie, cienkie woale słów którym wola autora nadaje zupełnie inne znaczenie. A jeśli jest naprawdę dobry czytelnik poczuje to co on, ten sam ból, tą samą radość.

Szura · Druid

Bardzo nierówno napisane, jeśli chodzi o poziom. Druga część jest dużo lepsza, ale to po porządku, jak babcia mawiała. ^^

Pierwsza zwrotka nie jest tym, co Szury lubią najbardziej - troszkę zbyt wiele dosłowności, a wydaje mi się, że charakter wiersza miał być inny.

Dla mnie ona jest głośna.

natala · Widmo

Bardzo podoba mi się ten wiersz. Dla mnie nie jest zbyt "głośny". Lubię taki sposób obrazowania, nie przeszkadzają mi powtórzenia, bo podkreślają klimat. To one budują warstwę stylistyczną, są głównym środkiem wyrazu, składają się na kompozycję. Uwielbiam taki typ liryki. Chętnie przeczytam więcej twoich wierszy. Świetna robota, szczerze gratuluję.
Pozdrawiam.
Natala

Xerolypse · Banshee

On jest bardzo prawdziwy. Ludzie rzeczywiście przeżywają samotność nawet w taki sposób. I ty to bardzo ładnie pokazałaś. Nie dopatrzyłam się jakiś specjalnych błędów i tzw. zgrzytów. Powinnaś jeszcze trochę popracować nad pisaniem, ale zdecydowanie jesteś na dobrej drodze.

Pozdrawiam ;x

Gruszka · Wilkołak

Więc początek jest.. hm... Nie wiem.

Nie wiem co napisać.
*myśli*
hm... więc... ee...
*trzaska głową w stół*

Więc później się rozkręcasz. Podoba mi się o krwi i "zagłuszaniu krzyków z za okien". Oraz oczywiście druga część.
Jest miłe. Naprawdę.
Podoba mi się szczególnie o palcu i krwi na nim... Ech. *rozmarzona*.

Ogólnie, to całkiem ładnie Wink

.

Sebek... · Widmo

też mi się podoba, pomimo że powinnaś popracować nad formą
Ale styl jest mi bliski, i krwiste metafory trafiają do mnie Wink

Może coś więcej na temat samego utworu? Rozwiń komentarz.
~Joker